Волки Мусы Джалиля

Стихотворение из Моабиьской тетради Героя СССР, погибшего от рук фашистов в германском плену Мусы Джалиля
Перевод с татарского Натальи Ивановой-Хариной

Кровью истекая, гибнут люди,
Тысячи смертей возьмёт война,
Кто виновен позже скажут судьи.
Ночью только волки и луна.

Сколько мяса, сколько свежей крови
Видят волчьи зоркие глаза!
Взгляд на павших - падаль дней суровых:
Перестрелка, ненависть, азарт...

Царь волков - вожак голодной стаи
Кровь почуял пьяную людей.
Шёл на запах пороха и стали
В свете звёзд - тоскливых фонарей.

Вдруг остановился, слышит стоны.
Прислонясь к берёзе, выл боец.
Болью отзывался мир огромный.
Плакал обезноженный юнец.

Ландыши тревогу источали,
И тюльпаны, зная свой черёд,
В такт склоняли головы в печали:
Юность, как цветы нещадно мрёт.

Старый волк зевнул и облизнулся,
Страхом обезвредил пацана.
К рваной ране пастью потянулся,
И хотел насытится сполна.

Слабым стонам раненой добычи
Внял матёрый и не стал терзать.
Стая, отошла, приняв обычай,
Чтоб другое мясо поискать.

Утром, истекающего кровью,
Пытками добил жестокий враг.
Сок береза излила с любовью,
Приняв жертву яростных атак.

Люди убивают, умирают...
Тысячи и сотни тысяч тел...
Ждут и просят миллионы рая,
Ночью звери свой вершат удел.
Я скажу без лишних кривотолков:
Хищники - двуногие, не волки!

04.04.2023 23-39

1943 г.

Оригинал:

Бүреләр
Кешеләр сугыша, кан коя,
Киселә меңнәрчә гомерләр.
Төн буе, улашып, якында
Иснәнеп йөриләр бүреләр.

Күпме кан, күпме яшь ат ите!
Ялтырый бүренең күзләре.
Бит моны, төн буе атышып,
Тураган кешеләр үзләре.

Бүреләр башлыгы карт бүре,
Исереп кешеләр канына
Йөргәндә, сискәнеп туктады
Бер авыр яралы янына.

Яралы ыңраша, саташа,
Каенга терәгән башкаен.
Кызганып егетне, җил белән
Тибрәнеп сыкрана ак каен.

Кызганып егетне, елыйлар
Миләүшә һәм лалә чәчәге.
Тәгәри үләнгә чык түгел,
Гөлләрнең гөнаһсыз яшьләре.

Карт бүре егетне иснәде,
Аптырап күзенә карады.
Һәм кинәт, нидәндер сискәнеп,
Бер читкә тайпылды яралы.

Яралының зәгыйфь сулышы
Бәрелде бүренең борнына.
Юк, бүре тимәде,
сак кына
Борылып юнәлде юлына.

Таң белән килделәр кешеләр,
Күрделәр яралы егетне.
Яртылаш ул тайган исеннән,
Шулай да яшәве өмитле.

Кешеләр егетнең тәненә
Кыздырып шомполлар бастылар.
Туйганчы җәфалап,
соңыннан
Ялгыз ак каенга астылар.

Кешеләр сугыша, кан коя.
Киселә меңнәрчә гомерләр.
Төн буе улашып якында
Иснәнеп йөриләр бүреләр.
Бүреләр,
аһ... ләкин бүреләр
Бу кадәр үк ерткыч түгелләр.

1943 ел