СУСТРЭЧА

Я ў табе сустракаю асенні узор,
Народжаны колерам смутку,
Замежжам вачэй, адчапленны прастор
Бягучы ўздагон вельмі хутка.

Ў табе сустракаю аблічча вякоў,
І здраду імгнення былога.
Слядамі затішша гуляе размоў
Пра існасць забытага слова.

Я ў табе сустракаю паветра сваё.
У табе я сябе сустракаю.
Плыве па разводдзю стагоддзе маё,
У якім я сустрэчы шукаю.

Каб сэрцам адчуць кожны крок па зямлі,
Заблытанных ў хвалях пісьменняў,
Пра ветразі поўдня жыццёвай красы
Навокал вандроўкі асенняй.

Я чую вякоў дарэмныя спрэчкі
Пра веліч, магутнасць адметных гадзін,
Праспраўдную моц чалавечай сустрэчы,
Пра тое, што ты на зямлі не адзін.
© Copyright:Е.В Матузова/Полина/