А я малюся, Богу малюся...

А я малюся, Богу малюся,
Каб толькі цябе засцярог ад бяды.
І зноў за цябе аднаго я баюся
Маленькая кромпля глыбокай вады.
Баюся, што згасне агонь той кахання,
Што дорыць жыццё ў апусцелай душы.
І толькі застанецца вечна змаганне
За шчасце тваё, навошта скажы?
Навошта дарую табе думак прасторы,
Калі не патрэбны напэўна яны?
Навошта малюю на вокнах узоры,
Калі праз хвіліну знікаюць сляды?
І быццам не ведаю гэтых пытанняў,
І зноў за цябе ў Бога прашу.
Прашу я для нас хоць пару спатканняў
І шчасця ў Бога табе я прашу.