Твае карані

Сл.Галина Мороз.Муз.Анатолий Мягкий. ТВАЕ КАРАНІ



На імгненні душа замірае,

Разліваецца ў сэрцы цяпло.

Па знаёмых сцяжынках ступаю,

Дзе дзяцінства калісьці прайшло.



У далонях яно нас люляла,

Даравала нябачаны рай,

Мар салодкіх віхуру ўздымала –

І пачуцці лілі цераз край!



Сэрцу мілая, родная хата,

Сад і луг аксамітны такі!

Падарункі, прысмакі на свята,

І пакуль што жывыя бацькі...



Збажына пазалотай вітае,

У паклоне хіне каласы,

Хор птушыны здалёк сустракае,

Галасамі дзівоснай красы.



І цяпер дарагая зямліца

Ў невыказных пачуццях жыве.

Дазваляе знутры асвяціцца,

Калі зноўку прыйсці да яе.



Кожны крок, подых ветру смакую –

Усё цешыць, куды ні зірні...

Не шукайце старонку святую –

Там яна, дзе твае карані.



Галіна Мароз