Стихи

Каму патрэбен

У генах воля ад дзядоў.
Мой род ідзе не ад прыгонных...
Ад Храмаў і ад паяздоў
Прышоў да песен сваіх вольных.

Каму патрэбна мая боль.
Каму патрэбна мая крыўда.
Але жаўрук пяе ў палях,
І свет не робіцца агідным.

Мне адзінота не астрог.
Мне наваколле лепшы лекар.
Сярд пралескаў і дарог
Не адчуваю ганьбы, здекаў.

Час не заўжды вітае нас.
Бо стрымлівае зноў сумленне.
Ды цягне да сябе Парнас,
Бо вершы сталі нібы зелле.

Стаў гонар не патрэбны ўжо.
Я сам спяваю, сам і плачу.
Ды часам езжу на Пежо
У тыдзень раз, пад вечар, з дачы.