Һәр ялтыраган алтын түгел. Не всё то золото, что блестит

Слова Габдуллы Тукая
https://rustih.ru/gabdulla-tukaj/, перевод Вероники Тушновой
Музыка Георгия Нуруллина
Аранжировка Александра Тюрина https://www.neizvestniy-geniy.ru/users/26697.html
Поёт Земфира Валеева https://www.youtube.com/watch?v=5Z5b_iTJSxw

Төнлә берлән бакчада бер аллы-гөлле Күбәләк,
Очкалап йөргәндә уйнап, анда-монда чүгәләп,
Күрде кырда: бик матур бер әллә нәрсә ялтырый,
Нурлана, җем-җем итә йолдыз шикелле, калтырый.
Күбәләкнең бер дә чик юк һәр матурга гыйшкына:
Тиз генә ул барды да кунды матур зат өстенә.
Ул матур зат юлчылардан сүнми калган ут иде:
Күбәләк булды һәлак шунда кунып — янды, көйде.

В саду беспечный мотылек резвился ночью мая,
Порхал, играл, среди цветов садясь и вновь взлетая.

Вдруг увидал он — далеко сверкает в поле что-то,
То разгорится, как звезда, то меркнет позолота.

Как все на свете мотыльки, пленившись красотою,
Он полетел туда и сел на что-то золотое.

А это был огонь костра, что путники забыли.
И мотылек, сгорев дотла, стал кучкой серой пыли.

1910